اثر مکمل های چند سوشه پروبیوتیک بر روی پروفایل متابولیکی، hs-crp و استرس اکسیداتیو روی در بیماران دیابتی نوع۲

سابقه و هدف: تاکنون هیچ گزارش قابل دسترسی که نشانگر اثرات مصرف روزانه مکمل سوش های مختلف پروبیوتیک بر روی پروفایل های متابولیکی، پروتئین واکنشگر c باحساسیت بالا( hs-crp) و استرس اکسیداتیو بیماران دیابتی باشد، وجود ندارد. این کارازمایی بالینی، برای تعیین اثرات سوش های مختلف مکمل های پروبیوتیک بر روی پروفایل های متابولیکی،hs-crp و استرس اکسیداتیو در بیماران دیابتی طراحی شد. مواد و روشها: این کارآزمایی بالینی تصادفی و دو سو کور کنترل شده در میان 54 بیمار دیابتی با محدوده ی سنی 35 تا 70 سال اجرا شد. افراد به طور تصادفی برای مصرف مکمل سوش های پروبیوتیک گروه پروبیوتیک (27=n) و گروه دارونما (27=n) به مدت 8 هفته دسته بندی شدند. مکمل سوش های پروبیوتیک که شامل 7 سویه قابل دوام و خشک شده از طریق فریز هستند، شامل موارد زیر می شدند. لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس (cfu109×2) ، لاکتوباسیلوس بولگاریکوس (cfu108×2) ، لاکتوباسیلوس رامنسوس (cfu109×5/1) ، لاکتوباسیلوس کازئی (cfu109×7)، استرپتوکوکوس ترموفیلوس (cfu109×5/1)، بیفیدو باکتریوم لانگوم (cfu109×7)، بیفیدوباکتریوم برووی (cfu109×2) و 100 میلی گرم فروکتوالیگوساکارید با لاکتوز که به عنوان مواد حامل استفاده شد. در ابتدای آزمایش و بعد از 8 هفته مداخله از افراد برای اندازه گیری پروفایل متابولیکی، hs-crp و نشانگر های استرس اکسیداتیو نمونه خون ناشتا گرفته شد. یافتهها: مصرف مکمل های پروبیوتیک در مقایسه با دارونما از افزایش گلوکز پلاسما ناشتا (fpg) (05/0=p ، به ترتیب 44/43±73/28+ در برابر73/30±54/1+) و مدل هموستاتیک برای مقاومت به انسولین (homa-ir) (03/0=p به ترتیب 34/3±38/2+ در برابر 61/1 ±78/0+) جلوگیری می کند. اثر قابل توجه مکمل های پروبیوتیک روی مشخصات لیپید سرم و سطح هموگلوبین a1c (hba1c)یافت نکردیم. کاهش قابل ملاحظه ای در سطح سرمی پروتئین واکنشگر c باحساسیت بالا (hs-crp) (02/0=p ،gr/ml 72/878 در برابر57/777-) بعد از مصرف مکمل های پروبیوتیک در مقایسه با گروه دارونما مشاهده شد. مکمل ها منجر به کاهش قابل توجه در سطح گلوتاتیون (gsh) پلاسما در مقایسه با گروه دارونما شدند (03/0= µmol/l,p 46/33- در برابر 63/240). اثر معنی داری از پروبیوتیک روی tac (ظرفیت کل آنتی اکسیدان پلاسما) و سطح اوریک اسید، در مقایسه ی بین دو گروه، مشاهده نشد. نتیجه گیری: در افراد مبتلا به دیابت، مکمل گونه های پروبیوتیک در طی 8 هفته، باعث کنترل بهتر گلیسمیک، کاهش سطح سرمی hs-crp و افزایش سطح gsh کل پلاسما شدند ولی تأثیر معنی داری بر شاخص های لیپیدی سرم و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام نداشت. واژگان کلیدی: پروبیوتیک، مشخصات متابولیکی، استرس اکسیداتیو، hs-crp، دیابت نوع 2